تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر برخی عوامل فیبرینولیتیک مردان جوان فعال

اهداف: تغییرات و عدم تعادل در سیستم هموستاز، یکی از علل اصلی حملات قلبی است. فعالیت بدنی در کنترل خودکار سیستم قلبی- عروقی نقش مهمی ایفا می‌کند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر برخی عوامل فیبرینولیتیک مردان جوان فعال انجام شد. مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه­تجربی، 30 مرد جوان ورزشکار عضو یکی از باشگاه­های شهرستان قم،‌ در سال 1395 به‌صورت دردسترس انتخاب و با جایگزینی تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی تک‌مفصله، تمرین مقاومتی چندمفصله و گروه کنترل (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرینی به‌مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه اجرا شد. قبل از شروع و بعد از آخرین جلسه تمرینی، cc6 نمونه خونی برای ارزیابی سطوح سرمی فیبرینوژن، PT (آزمون زمان پروترومبین) و PTT (آزمون زمان نسبی ترومبوپلاستین) جمع‌آوری شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس عاملی 3×2، آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون T زوجی با نرم‌افزار SPSS 22 استفاده شد. یافته­ها: صرف­نظر از نوع پروتکل، یک دوره تمرین مقاومتی باعث کاهش فیبرینوژن (0001/0=p) و افزایش زمان پروترومبین (047/0=p) شد، اما در زمان نسبی ترومبوپلاستین تغییر معنی‌دار ایجاد نکرد (111/0=p). نتیجه­گیری: تمرینات مقاومتی در مردان فعال موجب کاهش مقدار فیبرینوژن و افزایش  PTمی‌شود، اما تغییری در PTT ایجاد نمی‌کند.